Het voormalige Defensieterrein aan de Overste Den Oudenlaan in Utrecht wordt volledig getransformeerd tot een nieuwe binnenstedelijke woonwijk. Voordat het terrein halverwege de vorige eeuw in handen kwam van het ministerie van Defensie was het grotendeels het domein van de N.V. Jan Jongerius, ik schreef en fotografeerde hier eerder over, wie mij volgt weet dat inmiddels. Voor de Stichting Vrienden van het Jongeriuscomplex volg ik de restauratie op de voet.
Het gebouwencomplex bestond uit een mix van voormalige constructiehallen en werkplaatsen van de N.V. Jan Jongerius en in een later stadium door Defensie bijgebouwde hallen en kantoren. Dit enorme gebouwencomplex wordt nu stukje bij beetje gesloopt en hiermee begint het gebied al een heel ander uiterlijk te krijgen.
Restauratie architect Roel Lichtenberg van Blauw Architecten, verantwoordelijk voor de restauratie van het voormalige hoofdkantoor van de N.V. Jan Jongerius, tipte mij op maandag 31 januari om eens even poolshoogte te komen nemen van de situatie. Enthousiast als hij altijd is over zijn project sprak hij lovend over het feit dat het kantoor nu helemaal vrij staat en nu helemaal klaar is om de grote metamorfose (restauratie tot de oorspronkelijke staat en herbestemd als evenementenlocatie) te ondergaan. Deze zal eind februari 2017 dan uiteindelijk plaats gaan vinden.
Ik liet mij Roels woorden geen tweemaal zeggen en ben maar eens even gaan kijken. De toestemming om met een veiligheidshelm op het terrein op te gaan had ik snel geregeld want het helpt toch wel als je de verantwoordelijke mensen van het sloop- en saneringsbedrijf een beetje kent. Toen ik het terrein opliep zag ik al snel dat Roel niets teveel had gezegd, het kantoor stond in de volle breedte te shinen. Dat shinen werd echt letterlijk toen juist op dat moment de zon doorkwam op een tot dusver grijze en grauwe januari ochtend. Prachtig! Ik liep op de fundamenten van de hallen waar ik in de nazomer van 2015 nog had gefotografeerd. Herinnering kwamen boven, en ik heb een paar foto’s van toen bijgevoegd. Zo trof ik de hallen destijds aan, hallen die hun eigen geschiedenis hadden. Ook hier heb ik een paar foto’s van toegevoegd, uit het archief van de Stichting Vrienden van het Jongeriuscomplex.
Nu is alles plat, bijna alles want ik heb meteen maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt om de restanten die nog overeind staan vast te leggen. Een spectaculair gezicht evenals de sloopwerkzaamheden die gewoon doorgaan. Je voelt op zo’n plek een bijzondere vibe, je ziet letterlijk de geschiedenis veranderen en de toekomst langzaam tevoorschijn komen. De hallen zijn weg, het leven wat hierin plaats had was allang verdwenen. De geluiden verstomd en het gebied wacht nu op een nieuw leven. Het iconisch kantoor zal hier (samen met Villa Jongerius) een trots middelpunt in zijn. Het staat nu te pronken. Groots, massief maar ook heel transparant als een ruwe diamant die niet kan wachten geslepen te worden!